Şu hayatta bir insanın en büyük serveti dostlukları... ben bu anlamda kendimi çok "zengin" hissediyorum.
Let's get together'laydım bu akşam. Hem de uzun zamandır beceremediğimiz bir şekilde, full kadro.
Doğumdan sonra geçirdiğim zor günlerin etkisi üstümden biraz kalksın, azıcık kendime geleyim, normal hissedeyim ve hayatımın bitmediğini görebileyim diye kızlar beni dışarı çıkardılar. Ben kolaylıkla gelebileyim ve acil birşey olursa eve de hemen dönebileyim diye Anadolu yakasına geldiler. Her biri İstanbul'un bir ucunda oturan canım arkadaşlarım, üşenmediler, iş çıkışı Avrupadan Anadoluya geçip, sonra yine evlerine, Avrupa yakasına döndüler... ne kadar minnettarım anlatamam!
Uzun zamandan sonra çocuksuz, arabayla kısa mesafede olsa bir yere gitmek, rahatça oturup yemek yemek, sohbet etmek, gülmek ve eğlenmeye ne de çok ihtiyacım varmış. Ne de iyi geldi.
Çok teşekkür ederim Yonca, Gönül, Candan ve Gizem! Sayenizde anne olmanın hayatımı bitirmediğini, sadece yeni bir boyut kattığını gördüm.
Ve tabiki sevgili kocam! Teşekkürlerin en büyüğü sana. Benim aklım kalmasın diye uyuyan yavrumuzun resmini çekip gönderen, yokluğumu hiç hissettirmeyen!
 |
| Kerem ben evden çıktıktan 6 dakika sonra uyumuş. İçim rahat etsin diye Efe de whatsapptan bu resmini gönderdi |
 |
| Bugün öğlen puset yerine ilk defa kanguru ile çıktım. Kerem dışarda olduğumuz süre boyunca uyudu :) |
 |
| Kanguru hatırası |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder