Anne sütü'nün sonuna doğru | Emzirmeyi kesmek

Bu yazıyı yazmaya başladığım 6 kasım 2016 günü Kerem tam 10 ay 14 günlük. Yani 10,5 aylık ve ben nerdeyse anne sütümün sonuna geldim. 

Aslında iş için 3 gece 4 gün Almanya seyahatimden dönüşte sütümde bir azalma olduğunu hissetmiştim ama asıl azalma bu hafta oldu. Her öğlen 2 gibi iş yerinde süt sağıyorum. İlk işe başladığımda günde 2 kere sağıyordum ama Almanya dönüşü günde 1'e düştü. Bir süre günde 1 kere sağarak aşağı yukarı hep aynı miktarı çıkarıyordum, 150-160cc gibi. Fakat bu hafta inanılmaz bir şekilde hergün 20cc azaldı. Pazartesi gününe 150cc ile başlamıştım, 140, 120, 100 derken Cuma günü yarım saat sağdım 80cc zor çıktı. 

Bunu itiraf etmek biraz tuhaf, biraz zor ama nasıl üzülüyorum anlatamam.  İlk emzirdiğim günler aklıma geldikçe, bugün hissettiklerime inanamıyorum. Emzirme hikayemi okuyanlar bilir... İlk 3 ay emzirmekten nefret ediyorum diye ağlıyordum. Emzirirken acıdan elimi az ısırmadım, yatakları az dövmedim. 

O günlerde "sütüm kesilse hiç üzülmem, hatta sevinirim" diyordum. Tuzum kuruydu tabi, güldür güldür süt geliyordu. O zamanlar günde 2 paket (140-150cc'lik) ekstra süt çıkarıyordum. Üstelik sadece sağmaya mecbur kaldığım zamanlarda bu kadar çıkıyordu. Biraz daha üzerine düşseydim çok daha fazla süt üretebilirdim ama bir süre sonra sağdığım sütler çok gelmeye başlayınca bari boşu boşuna kendimi yormayayım demiştim. Düşün yani ne bolluk ne bereket. O kadar çok süt vardı ki, süt anne bile olmayı düşünmüştüm. Sonunda olamadım ama bu girişimim sayesinde çok tatlı bir arkadaş kazandım

Gittikçe acılar geçti... Emzirmek dünyanın en kolay şeyi oldu. Kerem'in kilo alımı da iyi olduğu için doğru düzgün yemek yemeye 7 aylık olana kadar başlamamıştı. Nasılsa süt onu doyuruyor diye içim de rahattı. Ne mama, ne yemek, aç emzir, Kerem'in yemeği her daim hazır.

O yüzden şimdi sütümün azalmasına inanamıyorum. Sanki hiç bitmeyecek gibiydi. Zaten 1 yaşına kadar emzirmeyi düşünüyordum ama, benim insiyatifimle değil de kendiliğinden azalınca, sanki bu bana bahşedilen özellik elimden alınıyormuş gibi hissettim sanırım ve iyice kıymete bindi. 

Bir de olayın vicdan azabı boyutu var. Bir annenin bebeğine yetemediği duygusu kadar can acıtan birşey olamaz. Bebeğin aç, memene yapışmış senden süt isterken, o sütün gelmemesi, veya geldiği kadarının O'na yetmemesi bir anneyi o kadar üzer ki, yaşayan bilir sadece. 

Kerem'e hiç mama vermemiştim, ama gün içinde bıraktığım süt yetmediğinde mama takviyesi yaptım bir iki kere. Kerem'in mamayı sevmemesi ve aç olmasına rağmen o biberonu itmesi ne kadar üzücüydü anlatamam. "Hadi annecim, bak bunu içmen lazım, napalım süt yok, elimizde bu var, bu senin karnını doyurucak" diye onu içmeye ikna etmek... Ve bu cümleler eşliğinde göz yaşlarını tutamamak... O senden süt istiyo ama yok ki... Napıcam?! 

Olaya belki fazla duygusal yaklaştım ama elimde değil. Şimdi şimdi biraz daha alıştım duruma... Yazıyı yazmaya başladığımdan beri bir hafta geçti. Zaten yemek yediği için mamaya çok gerek kalmıyor. Artık günde 3 kere anne sütü alıyor. Gece emzirmesini kestiğimden beri sabah uyanınca, ve gece yatmadan emiyor ve günde bir kere sağdığım sütü sabah ilk uykusundan uyanınca biberonla içiyor. Bunun dışında gün içinde mama almıyor. Uykudan uyanınca 80cc sütü içiyor ve yetiyor gibi gözüküyor. Mamayı sadece dışarı gezmeye çıktığımızda yanımıza garanti olsun diye alıyorum. Olur da emzirecek durumda olmazsam, veya emzirsem de süt yetmezse diye.

Hala günde bir kere sağmaya devam ediyorum, gittiği yere kadar. Bir süre sonra eğer sağacak kadar çıkmazsa, sadece sabah ve akşam olmak üzere emzirmeyi planlıyorum. Zaten 1 yaşına geldiğinde inek sütünden muhallebi yemeye de başlayacak. O nedenle öğlen sütünü kaldırmakta sakınca olmaz diye düşünüyorum. 

Planladığım gibi emzirmeyi bir anda kesmeye hazır değilim, bu süreçte bunu anladım. Kerem'den daha fazla ben zorlanacağa benziyorum. O yüzden zamana yaymaya karar verdim. Gittikçe azalıyor zaten, önce sağmayı bırakırım sonra da günde bir kereye düşer ve biter. Zaten çok da uzun süreceğe benzemiyor. Anca 1 yaşını buluruz bence.

Herşeye rağmen çok şükür... 7 ay sadece anne sütüyle beslendi Kerem. Azalsa da nerdeyse 11 aylık oldu ve hala da anne sütü alabiliyor. Bunu yapamayadabilirdim... Çok şükür ki bugüne kadar emzirebildim.

Bu yazıyı okuyup da, benim gibi hissedenleriniz vardır eminim. İster hiç süt verememiş olun, ister hala dolu dolu emziriyor olun, ister benim gibi anne sütünüzün sonuna gelmiş olun... önemli olan bebeklerimizle kurduğumuz bağ. Ve bu bağ, ömür boyu bizim!